του Γιώργου Κυρίτση
Παλιά, όχι πολύ, μέχρι πριν από έναν χρόνο, με το που ξεκινούσε, 25η στη σειρά, ύστερα από κάποιο τροχαίο, είδηση για κάποια κινητοποίηση, μπορούσαμε να αλλάξουμε κανάλι και να μη χάσουμε ούτε λέξη: “Δυσκολίες για τους οδηγούς, προβλήματα στην αγορά, τι φταίνε οι έμποροι, ο ΣΥΡΙΖΑ μάζεψε όλους τους ΠΑΣΟΚους και τις συντεχνίες που μόνο δρόμους ξέρουν να κλείνουν”. Η μόνη κινητοποίηση εργαζομένων που καταδέχονταν τα κανάλια να προβάλουν ήταν αυτή των υπαλλήλων της Eldorado υπέρ των αφεντικών τους.
Χθες είδαμε δημοσιογράφο καναλιού να σκηνοθετεί ζωντανά στον αέρα κινητοποίηση αγροτών στη Νάξο, κάνοντάς τους νόημα να χύσουν γάλα στον δρόμο. Εντάξει, αυτά συμβαίνουν, όταν είσαι φρέσκος στους δρόμους ο επαναστατικός ενθουσιασμός μπορεί να σε συνεπάρει. Μπορεί ακόμα να σε κάνει, όλους αυτούς που κατήγγειλες ως συντεχνίες και ταραχοποιούς να τους βλέπεις ως ανθρώπους που κινητοποιούνται για τα αιτήματα και τα συμφέροντά τους.
Είναι λογικό επίσης ένας κλάδος που κινητοποιείται να επιζητεί όλη τη δημοσιότητα που θα μπορούσε να έχει. Αν μάλιστα πρόκειται για θετική δημοσιότητα, ακόμη καλύτερα. Αν τη μία μέρα σε καταγγέλλουν ως κακομαθημένο αγρότη του καφενείου με Καγιέν και την άλλη σε λένε βιοπαλαιστή που αγωνίζεται για το δίκιο του, όσο νά ‘ναι χαίρεσαι. Όταν τη μια μέρα σου εξηγούν ότι το γάλα πρέπει να θεωρείται φρέσκο ένα μήνα για να εισάγεται ολλανδικό και την άλλη σου στήνουν σόου με το γάλα, ε, πώς να το κάνουμε, τους βλέπεις με άλλο μάτι. Όλα αλλάζουν στα μάτια των καναλιών, μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το “απόλυτο κακό”. Πάλι καλά…
Κι επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, μπορούμε, από την καθυστερημένη ευαισθητοποίηση των ΜΜΕ και της Δεξιάς για τα ΜΑΤ και τα χημικά, να καταλήξουμε σε ευρεία συμφωνία: Να καταργηθούν τα δακρυγόνα. Άπαξ και διά παντός και διά νόμου.
