Όλοι οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί, F.A.O, Π.Ο.Υ, Ο.Η.Ε, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για επαπειλούμενη επισιτιστική κρίση, ως συνέπεια της πανδημίας. Επισιτιστική κρίση δεν σημαίνει μόνο έλλειψη τροφής. Επισιτιστική κρίση μπορεί να επιφέρει π.χ. μια αύξηση της τιμής που ήδη παρατηρείται σε κάποια τρόφιμα, κυρίως τα δημητριακά. Τα δημητριακά επηρεάζουν τόσο τα βασικά τρόφιμα, όσο και τις ζωοτροφές. Μία σημαντική αύξηση της τιμής θα οδηγήσει μεγάλα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού στην πείνα και τον υποσιτισμό.
Από τα μέσα Μάρτη άρχισαν να διαφαίνονται τα προβλήματα και να εκτιμώνται σημαντικές συνέπειες σε όλους τους τομείς. Ο πρωτογενής παραγωγικός τομέας, με τη Γεωργία, την Κτηνοτροφία την Αλιεία και τη βιομηχανία τροφίμων, δεν θα μπορούσε να μείνει αλώβητος από τις τεράστιες συνέπειες στην οικονομία που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί η πανδημία του Κορωνοϊού.
Προϊούσης της κρίσης, οι περιορισμοί στην εστίαση και τον τουρισμό, η μείωση των εξαγωγών, επηρέαζαν, με διαφορετικό μεν μηχανισμό, ωστόσο επηρέαζαν όλους αυτούς τους κλάδους. Ιδιαίτερα ισχυρή αποδείχτηκε ότι ήταν η επίδραση σε παραδοσιακούς και μεγάλους για τη χώρα μας τομείς, όπως η αιγοπροβατοτροφία, η ελαιοκομία, η αμπελουργία και ασφαλώς η αλιεία.
Αυτοί οι κλάδοι στη χώρα μας διαρθρώνονται, ως επί το πλείστον, από οικογενειακές εκμεταλλεύσεις και μάλιστα μικρού μεγέθους. Διαφάνηκε λοιπόν, ότι τίθεται ζήτημα βιωσιμότητάς τους. Κύριο χαρακτηριστικό της πρωτογενούς παραγωγής είναι οι κύκλοι που πρέπει να ολοκληρώσει μια καλλιέργεια ή μια εκτροφή. Αν ο κύκλος διακοπεί βίαια, δεν είναι δυνατόν να εκκινήσει ούτε άμεσα ούτε, φυσικά, από εκεί που διακόπηκε. Για τους λόγους αυτούς, απαιτείται ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα στήριξης της αγροτικής παραγωγής. Στην κατεύθυνση αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει με όλα τα μέσα, να προτείνει ακόμα και τις λύσεις και τον τρόπο για τη στήριξή τους, μέσα από το Πρόγραμμα #ΜΕΝΟΥΜΕ ΟΡΘΙΟΙ ΙΙ.
Στον αντίποδα όλων αυτών, η Κυβέρνηση αυτό το διάστημα φαίνεται σαν να μην αναγνωρίζει όλα τα παραπάνω, σαν να είναι αόρατοι για εκείνην οι άνθρωποι και τα νοικοκυριά της πρωτογενούς παραγωγής. Ο κίνδυνος εγκατάλειψης γεωργικών εκμεταλλεύσεων είναι πλέον ορατός, με πολλές επιπτώσεις στην οικονομία, την κοινωνία και την απασχόληση.
Την επόμενη μέρα θα χρειαστεί να αναθεωρήσουμε πολλές από τις παλιές μας βεβαιότητες. Θα επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον, το μοντέλο παραγωγής της τροφής, τους πυλώνες ανάπτυξης της οικονομίας μας. Όλα αυτά έχουν στο επίκεντρο τον παραγωγό. Όλες οι αλλαγές θα χτιστούν με κέντρο τον αγρότη. Είναι, λοιπόν κρίσιμο, να διατηρηθεί ενεργός, βιώσιμος και στο πεδίο της παραγωγής.
Με την απόλυτη συναίσθηση της επερχόμενης ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και την επιτακτική ανάγκη για επισιτιστική ασφάλεια, πεποίθησή μας είναι ότι η στήριξη του κυρίαρχου μοντέλου παραγωγής στη χώρα μας με την εκτατική -κατά το πλείστον – οικογενειακή μορφή, είναι η μόνη απάντηση.
Η παραγωγή επαρκών ποσοτήτων διατροφικών προϊόντων, υψηλής ποιότητας, είναι ο στόχος που πρέπει να θέσουμε και να βρούμε τα εργαλεία να τον πετύχουμε. Τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα είναι η μεγάλη βιοποικιλότητα και η παραγωγή πολλών διαφορετικών και διατροφικά ποιοτικών προϊόντων. Αυτά τα πλεονεκτήματα μπορούμε να εκμεταλλευτούμε για να καρπωθούμε την προστιθέμενη αξία, προς όφελος της κοινωνίας, της εργασίας και της απασχόλησης.
Το χωράφι παράγει αξία. Τροφοδοτεί μια αλυσίδα παραγωγής. Δημιουργεί απασχόληση. Συμβάλει στην οικονομία και είναι πιο σταθερή «βιομηχανία» από τον τουρισμό. Γιατί ο πληθυσμός πρέπει να τραφεί.