Αναστάτωση επιχειρεί να προκαλέσει το τελευταίο διάστημα στους καθηγητές που υπηρετούν στα σχολεία της Λέσβου, ο συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ (συνδικαλιστικής παράταξης της ΝΔ) Α. Βαρελτζής, συνεπικουρούμενος μάλιστα και από τον προϊστάμενο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου Μ. Καπιωτά.
Αφορμή είναι η πρόσφατη απόφαση του ΠΥΣΔΕ Λέσβου, η οποία πάρθηκε κατά πλειοψηφία (την καταψήφισαν ο κ.κ. Βαρελτζής και Καπωτάς) με βάση την οποία θα υπολογίζονται το σύνολο των «πλεονασμάτων» και των «κενών» που υπάρχουν σε κάθε σχολείο, όπως δηλαδή προβλέπει ο νόμος και όχι επιλεκτικά, όπως γίνονταν μέχρι τώρα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Οι «οργανικά υπεράριθμοι» καθηγητές
Ως «υπεράριθμοι» χαρακτηρίζονται εκείνοι οι εκπαιδευτικοί που χωρίς δική τους υπαιτιότητα, δεν συμπληρώνουν ένα όριο ωρών διδασκαλίας στο σχολείο τους. Αυτό συνήθως γίνεται γιατί σε αρκετά σχολεία της Β/θμιας εκπαίδευσης οι οργανικές θέσεις των καθηγητών είναι περισσότερες από αυτές που χρειάζονται. Π.χ. ενώ το σχολείο χρειάζεται τρεις Φιλόλογους, μπορεί να έχει πέντε από τους οποίους οι δύο μπορεί να είναι αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες ή να είναι Δ/ντες σε άλλα σχολεία κ.λ.π. δηλαδή δεν διδάσκουν στο σχολείο. Έτσι, στο παράδειγμά μας, οι τρεις φιλόλογοι δουλεύουν κανονικά σε αυτό το σχολείο. Αν όμως κάποια χρονιά επιστρέψει κάποιος από τους δύο που λείπουν, ο ένας δεν θα έχει ώρες σε αυτό το σχολείο και θα πρέπει να μετακινηθεί σε κάποιο άλλο για να διδάξει. Επειδή όμως ο ίδιος δεν φταίει γι’ αυτή την εξέλιξη, ο νόμος του δίνει τη δυνατότητα, μόνο αν το επιθυμεί, να προηγηθεί στην τοποθέτηση σε κενό οργανικό κοντινών σχολείων. Αν δεν το επιθυμεί ή δεν υπάρχουν κενά τότε πρέπει να διδάξει σε κοντινά σχολεία που έχουν ανάγκες.
Να σημειώσουμε ότι ο χαρακτηρισμός κάποιου/ας ως «υπεράριθμου» δεν έχει καμία επίπτωση στην επαγγελματική του κατάσταση, από την στιγμή που το μόνο που ουσιαστικά κάνει είναι να χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη κατάσταση που σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αντιμετωπίζει κάποιος εκπαιδευτικός, και αυτό για να του δώσει την δυνατότητα να προηγηθεί άλλων συναδέλφων του σε περίπτωση που υπάρχει κάποιο οργανικό κενό.
Είναι φανερό ότι τα οργανικά κενά καμιά σχέση με τις πραγματικές ανάγκες σε προσωπικό των σχολείων δεν έχουν, μιας και υπολογίζονται ότι διδάσκουν άνθρωποι που είναι Δ/ντες, Υποδιευθυντές, αποσπασμένοι για χρόνια αλλού κ.λ.π.. Για παράδειγμα στην Περιφέρεια μας (Λέσβος – Λήμνος) όπου υπάρχουν περίπου 160 πλεονάσματα (υπεραριθμίες), κάθε χρόνο προσλαμβάνονται πάνω από 150 αναπληρωτές καθηγητές για να λειτουργήσουν τα σχολεία. Αυτό είναι γνωστό σε όλους. Άρα στην πραγματικότητα κανείς δεν πλεονάζει.
Για την ιστορία όμως να πούμε, ότι στο πρόσφατο παρελθόν (2013) όταν ο κ. Μητσοτάκης έψαχνε ποιόν να απολύσει από την εκπαίδευση, είχε βάλει αρχικά στο στόχαστρο τους υπεράριθμους. Δημιουργήθηκε λοιπόν ένας πανικός που ήταν τότε απόλυτα δικαιολογημένος. Με αυτό τον τρόπο ο χαρακτηριστικός του «υπεράριθμού» δαιμονοποιήθηκε.
Βέβαια το κίνημα των καθηγητών κατάφερε να μην περάσουν αυτοί οι σχεδιασμοί, απολύθηκαν όμως ολόκληρες ειδικότητες των ΕΠΑΛ (Αισθητικής, Κομμωτικής, Νοσηλευτικής, Γραφικών Τεχνών κ.α.) και δόθηκαν βορά στην ιδιωτική εκπαίδευση. Τους εκπαιδευτικούς αυτούς επαναπροσέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις έγινε κυβέρνηση και αποκατάστησε την δημόσια παιδεία σε αυτές τις ειδικότητες. Η θέση μάλιστα της Ν.Δ τότε ήταν «Εμείς λέγαμε όχι σε άχρηστους στο δημόσιο, εκείνοι τους επαναπροσέλαβαν». Ε. Μεϊμαράκης.
Η απόφαση του ΠΥΣΔΕ
Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο κ. Βαρελτζής σε ενημερωτικό του σημείωμα που αποστέλλει στους καθηγητές: «Στη συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ της 22/5/2017 με θέμα «κενά και πλεονάσματα» μετά από επιμονή της κυβερνητικής πλειοψηφίας του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, αποφασίστηκε ο υπολογισμός των κενών και πλεονασμάτων με βάση το γράμμα του νόμου» με αποτέλεσμα «να προκύψει ο πολύ μεγάλος αριθμός των 165 υπεραριθμιών, χωρίς λόγο»,
Σε αυτή την απόφαση, μειοψήφησαν οι κ.κ. Βαρελτζής και Καπωτάς, γιατί όπως και ό ίδιος ο συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ αναφέρει στο ενημερωτικό του: «μέχρι τώρα αποφεύγαμε να βγάλουμε υπεραριθμία, όπου δεν υπήρχε δυνατότητα να δοθεί το αντίστοιχο κενό που θα την απορροφούσε»
Επιπλέον, συνεχίζει στο ενημερωτικό του ο κ. Βαρελτζής με «επειδή αυτή η απόφαση του ΠΥΣΔΕ θα έφερνε μεγάλη αναταραχή στον κλάδο, ο προϊστάμενος έκανε αναπομπή του θέματος σε νέα συνεδρίαση η οποία έγινε στις 24/5/2016. Στη συνεδρίαση αυτή, ο προϊστάμενος κατέθεσε πρόταση η οποία περιόριζε τον αριθμό των υπεραριθμιών σε 76. Υπερψήφισα την πρόταση του προϊσταμένου με την επιφύλαξη ότι ίσως ο αριθμός των υπεραριθμιών μπορούσε να ελαττωθεί περισσότερο. Όμως, η κυβερνητική πλειοψηφία ήταν αμετακίνητη στις θέσεις της και τελικά ο αριθμός των 165 υπεράριθμων συναδέλφων παρέμεινε.»
Γιατί οι 76 είναι ένα καλός αριθμός και οι 165 όχι; Πως και με ποια κριτήρια θα ήταν αυτοί και όχι κάποιοι άλλοι; Γιατί τόση φασαρία αφού όλα αυτά είναι λογιστικά όπως δήλωσε ο κ. Καπιωτάς στην εφημερίδα Δημοκράτη; Από τι προσπαθούν τάχα να προστατέψουν στους εκ/κους;
Το «γράμμα του νόμου»
Τι προβλέπει λοιπόν ο νόμος; Κατά την διάρκεια της τοποθέτησης των καθηγητών στα σχολεία, να υπολογίζονται και οι υπεραριθμίες και τα κενά ώστε να μπορέσουν όσοι θέλουν να αλλάξουν θέση και να πάνε σε ένα σχολείο που να μην «φαίνεται» ότι περισσεύουν και μετά να τακτοποιηθούν και οι υπόλοιποι, αναπληρωτές, καθηγητές στα πραγματικά κενά. Αυτά τα τελευταία λέγονται και «λειτουργικά».
Που είναι το ΚΑΚΟ; Η απάντηση είναι πουθενά!!! Αυτό γίνεται σε όλη την Ελλάδα κάθε χρόνο και πουθενά δεν υπάρχει πρόβλημα!
Τι γινόταν τόσα χρόνια και κυρίως από το 2013 και μετά;
Γνωρίζοντας εκ’ των προτέρων την κατάσταση κάθε εκπαιδευτικού καθώς και τα κενά, φαίνεται ότι είχε στηθεί ένα ολόκληρο σύστημα εξυπηρέτησης, έτσι ώστε κάθε φορά, αυτό που ήταν δικαίωμα του κάθε «υπεράριθμού» εκπαιδευτικού, το να πάει δηλαδή σε ένα σχολείο της επιλογής του ή εάν αυτό δεν ήταν δυνατό να έχει την ίδια αντιμετώπιση με τους άλλους, να εμφανίζεται ως αποτέλεσμα «ενεργειών» αυτών που συμμετείχαν σε αυτό τον μηχανισμό!
Επίσης πουλιόταν ως εξυπηρέτηση η απόκρυψη του υπεράριθμου λες και απειλείται από κάτι, ή λες και αν θέλει το υπουργείο να τους βρει δεν μπορεί να το κάνει με το πάτημα ενός κουμπιού στη βάση δεδομένων που υπάρχει. (το περίφημο my school)
Τι έγινε φέτος;
Για πρώτη φορά στα χρονικά εφαρμόσθηκε ο νόμος και βγήκαν στην επιφάνεια όπως γίνεται σε όλη την Ελλάδα τα πραγματικά κενά και πλεονάσματα για να πληροφορηθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί την πραγματική κατάσταση.
Έτσι, δεν υπάρχει κανένας λόγος, οι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται σε «εκκρεμότητα» να απευθύνονται στους παράλληλους μηχανισμούς για να μάθουν τι θα απογίνουν. Δεν υπάρχουν δυνατότητες υποσχέσεων για «τακτοποίηση» μόλις εμφανιστούν ή ακόμη χειρότερα μεθοδευτούν κρυμμένα κενά. Όλοι γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση.
Και εδώ αρχίζουν τα γεγονότα:
Ο κ. Βαρελτζής στέλνει στα σχολεία επιστολή όπου καταγγέλλει την πλειοψηφία του Υπηρεσιακού συμβουλίου ως κυβερνητική και ότι άκουσον άκουσον εφάρμοσε το νόμο κατά γράμμα, ότι θέλει το κακό των καθηγητών και την αναστάτωση στα σχολεία. Ενώ ξέρει καλά ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τους υπεράριθμους αλλά μόνο όφελος.
Συνεχίζει να γυρνά ολημερίς στα σχολεία και να παραπληροφορεί και να ξεσηκώνει τους εκπαιδευτικούς ότι κάτι κακό θα τους συμβεί.
Και γιατί τόση φασαρία; Μα γιατί αν υπάρχει διαφάνεια και ισονομία προφανώς θα δεχθούν μεγάλο πλήγμα οι πελατειακές σχέσεις που με κόπο τόσα χρόνια δημιούργησε.
Το καλύτερο το αφήνουμε τελευταίο.
Βέβαια ο κ. Βαρετζής είναι εκλεγμένος εκπρόσωπος των καθηγητών και μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι θέλει.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Καπιωτάς ο οποίος αντί να φροντίζει για την εφαρμογή των νόμων, πράγμα για το οποίο τον διόρισε και τον πληρώνει η πολιτεία, εκείνος κυνικά συντάσσεται με τον εκπρόσωπο της ΔΑΚΕ και όχι μόνο θέλει να αποφασίσει παράνομα αλλά συγκαλεί την επομένη ξανά με το ίδιο θέμα το συμβούλιο ώστε να αλλάξει την απαράδεκτη κατά την γνώμη του νόμιμη απόφαση και να μειώσει αυθαίρετα τον πραγματικό αριθμό των υπεράριθμων από 160 σε 75, σύμφωνα με δήλωση του κ. Βαρελτζή στην εφημερίδα Δημοκράτη την οποία δεν διέψευσε!
